Η Κάριτας Νάξου – Τήνου – Άνδρου – Μυκόνου (πιστοποιημένος φορέας παροχής κοινωνικής φροντίδας) έπειτα από τη μεγάλη ανταπόκριση και επιτυχία που είχαν οι δράσεις για τα παιδιά την άνοιξη του 2022 σχεδίασε και πρότεινε εκ νέου φέτος ποιοτικά εκπαιδευτικά προγράμματα τα οποία υλοποιήθηκαν το μήνα Μάιο στους χώρους του συγκροτήματος της ιστορικής πρώην Μονής και Σχολής Ουρσουλινών Τήνου.
Σε συνέχεια του περσινού προγράμματος «ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ» το οποίο χρηματοδοτείται από την Κάριτας Ελλάς στα πλαίσια διεθνούς πρωτοβουλίας (πρόγραμμα REMAP – Regional Migrant Project)* με θέμα τη διαφορετικότητα και το επίκαιρο ζήτημα της μετακίνησης πληθυσμών διοργανώθηκαν μια σειρά από εκπαιδευτικά εργαστήρια που απευθύνονταν σε οργανωμένες σχολικές ομάδες. Συγκεκριμένα έλαβαν μέρος τα παιδιά που φοιτούν στην Γ’ τάξη όλων των Δημοτικών Σχολείων της Τήνου συνοδεία των εκπαιδευτικών τους.
Το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Μαΐου μαθητές/μαθήτριες που φοιτούν στην Ε’ τάξη του Δημοτικού της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών Αμαρουσίου και οι συνοδεύοντες εκπαιδευτικοί, είχαν την ευκαιρία στο πλαίσιο της σχολικής τους εκδρομής στην Τήνο να απολαύσουν ένα πρωινό γεμάτο από εκπαιδευτικές δραστηριότητες παράλληλα με τη βιωματική γνωριμία της ίδρυσης και της ιστορικής διαδρομής του σχολείου τους πριν αυτό μετεγκατασταθεί στην Αττική.
Για να «ζηλέψουμε» εμείς οι μεγάλοι!
Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα παιδιά Γ’ τάξης των δημοτικών της Τήνου
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα παιδιά του νησιού σχεδίασε ο Γιώργος Ευγενικός, καλλιτεχνικός διευθυντής του Κέντρου Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών, «Το σπίτι των παραμυθιών – το Μουσείο αλλιώς» και το υλοποίησε σε συνεργασία με επαγγελματίες από την Τήνο. Συγκεκριμένα τις Μαρκησία Αρμάου (φωτογράφο), Λίλα Βιδάλη (θεατρολόγο), Ευγενία Γεωργιάδου (ψυχολόγο) και Φραντζέσκα Παπαγιαννοπούλου (εκπαιδευτικό).
Το πρόγραμμα περιλάμβανε μια καλλιτεχνική παράσταση αφήγησης μύθων και παραμυθιών με ήρωες μικρούς μα δυνατούς, ήρωες με αναπηρία στα πόδια, καμπούρα, γαμψή μύτη, παχύ σώμα, αλλιώτικο δέρμα, ψευδή φωνή. Ήρωες οι οποίοι «χρειάστηκαν» τις συμβουλές των παιδιών, την καθοδήγηση και γνώμη τους για το δίκαιο και το άδικο, τις δικές τους προτάσεις για λύσεις στα προβλήματά τους.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης τα παιδιά πέρασαν μια σειρά από δοκιμασίες! Αποστολή τους; Η δημιουργία ενός μικρού πίνακα ζωγραφικής με πινέλο στο στόμα, η σύνταξη μιας πρότασης με τη χρήση του δακτυλικού αλφαβήτου, η ψηλάφηση γραφής τυφλών Braille και η γνωριμία με τη νοηματική γλώσσα.
Αξιοποιώντας τη δύναμη της παγκόσμιας προφορικής παράδοσης και τη δυνατότητα που προσφέρουν οι τέχνες για λεκτική, ή μη, επικοινωνία, άνοιξε ο διάλογος ανάμεσα στα παιδιά για τις διαφορές που έχουμε μεταξύ μας και μας κάνουν μοναδικούς, όπως η γλώσσα επικοινωνίας, η εξωτερική εμφάνιση, η μορφή της οικογένειας, το μέγεθος σπιτιού, οι προτιμήσεις στο φαγητό και στο παιχνίδι, οι δεξιότητες στο σχολείο και στις δραστηριότητες αλλά και τις μεγάλες ομοιότητες που μας συνδέουν όπως οι ανάγκες για τροφή, στέγη, παιχνίδι.
Σκοπός του προγράμματος ήταν να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τις έννοιες της διαφορετικότητας και της αποδοχής, συμμετέχοντας σε ένα αλλιώτικα διαμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το περσινό και σε έναν χώρο μουσειακό, δεσπόζουσας ιστορικής σημασίας, τον οποίο τα παιδιά της Τήνου έχουν επισκεφτεί κατά καιρούς στο παρελθόν, ωστόσο αυτή τη φορά με σκοπό τη συμμετοχή τους σε δράσεις αποκλειστικά για τα ίδια και το σχολειο τους.
Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα παιδιά της Ε’ τάξης της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους μαθητές και τις μαθήτριες της Ε’ τάξης της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών σχεδίασαν και υλοποίησαν οι: Μαρκησία Αρμάου (φωτογράφος), Λίλα Βιδάλη (θεατρολόγος), Παπαγιαννοπούλου Φραντζέσκα (εκπαιδευτικός). Λύνοντας μια σειρά από γρίφους και φέρνοντας εις πέρας μια σειρά από αποστολές τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να περιηγηθούν στους χώρους του συγκροτήματος της πρώην Μονής και Σχολής των Ουρσουλινών, τις πρώην αίθουσες διδασκαλίας και τα πολιτιστικά αντικείμενά της που μαρτυρούν ακόμη σήμερα το γεγονός ότι υπήρξε μια «κοινωνία της εκπαίδευσης» όπως χαρακτηριστικά λέγεται.
Τα κοστούμια που έραβαν οι μαθήτριες για τις θεατρικές τους παραστάσεις, οι αργαλειοί με τους οποίους ύφαιναν τα υφάσματα, οι φωτογραφικές μηχανές εκείνης της εποχής, τα πινέλα, οι μπογιές, οι ξύλινες παλέτες, τα κάρβουνα, τα γαλλικά βιβλία, τα σχέδια των μαθητριών του τότε με προσωπογραφίες, τοπία, κήπους όλα παρμένα από μια παλιά εποχή έγιναν αφορμή για εξερεύνηση και παιχνίδι στο σήμερα κι ακόμη πηγή έμπνευσης για ερμηνείες και δημιουργίες των παιδιών – επισκεπτών.
Με δεδομένο ότι η πρώην Μονή είναι ένας χώρος που συνδέεται άρρηκτα με το σχολείο που τα ίδια τα παιδιά που έλαβαν μέρος φοιτούν, σκοπός του ήταν να τους δοθεί η ευκαιρία να εντοπίσουν κοινά σημεία, ομοιότητες και διαφορές με το δικό τους σχολείο και μέσα από αυτή τη διαδικασία να γεφυρώσουν το χθες με το σήμερα, το τότε σχολείο Ουρσουλινών της Τήνου με αυτό του τώρα της Αθήνας, του σχολείου τους, συνειδητοποιώντας την πορεία του στον χρόνο, την ιστορική του αξία αλλά και την διαχρονική σπουδαιότητα του δικαιώματος στην ποιοτική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.