Ψηλά! Μου είπαν να κοιτάω ψηλά και όταν όντως κοιτούσα ψηλά… έπεφτα, σκουντουφλούσα γιατί δεν έβλεπα μπροστά τις πέτρες, γιατί το οδόστρωμα ήταν όλο λάθος γιατί η ισορροπία μου ποτέ δεν βοηθούσε… και κυρίως γιατί κάθε που κοίταζα ψηλά αντιδρούσε η αναπηρία μου και μου θύμιζε το επίπεδο της γης… Μου θύμιζε την κοινωνία… Μου θύμιζε την φασαρία που έκαναν οι ελλείψεις γύρω μου… ήμουν μόλις τεσσάρων όταν παρέσυρα όλη μου την οικογένεια σε ένα ταξίδι προς την πρωτεύουσα γιατί το σώμα δεν προσαρμοζόταν στις υγειονομικές, κοινωνικές παροχές του τότε στο νησί… το τραγελαφικό είναι ότι αυτό το σώμα ούτε τώρα μετά από 26χρόνια μπορεί να προσαρμοστεί στις κοινωνικές παροχές του τώρα στο νησί…. Αλλά ζω στο νησί… εργάζομαι στο νησί… υπάρχω στο νησί…
Όταν ήμουν μικρή δε μου έδωσε κανείς το χέρι του για να περάσω απέναντι γιατί δεν ήξεραν πως να το δώσουν ήταν φαίνεται τρύπια η παλάμη. Τώρα προσφέρω το δικό μου χέρι στην κοινωνία για να μην βρεθεί κανένα άλλο σώμα ανάσκελα σε κρεβάτια και φορεία όπως το δικό μου η μπρούμυτα στα χώματα και την άσφαλτο …και κοιτάχτε την παλάμη σας, ξέρω ότι όλοι μας έχουμε μια τέτοια παλάμη ματωμένη από κάτι… θα με ρωτούσατε σίγουρα αν με γνωρίζατε παραπάνω ποια η αναπηρία μου; άγνωστο, τόσο άγνωστο όσο και το μέλλον της χώρας αν συνεχίσουμε να αναπαράγουμε πολιτικές ρουσφετολογίας, πολιτικές που σπάνε τόσο την καρδιά αλλά και το σώμα μου, το παραποιημένο καβούκι μου από αυτή τη ρουσφετολογία. Κοιτάχτε τις ρυτίδες στην παλάμη σας είναι όλη η πείρα σας, πόσα βιδώματα κρύβονται σε αυτές τις γραμμές. Προσφέρω την παλάμη αυτή στον διπλανό σου, έστω κι αν είναι έτσι με ελαττώματα αρκεί να τον σηκώσω από τον βούρκο από την δυσωδία που του επέβαλαν να ζει… αρκεί να τραβηχτούμε ψηλά εκεί που υπάρχουν οι αξίες.. Και μην μου πείτε μόνο τις τρεις λέξεις δεν υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει! όχι μόνο ελπίδα, υπάρχει ζωή, υπάρχει βελτίωση, υπάρχει αλλαγή και πρέπει να το κάνουμε. Είναι περισσότερο από χρέος μας πια. Κι έτσι είμαι μπροστά σας, σας προσφέρω αυτό το χέρι εγώ, όχι για να σας πείσω μα για να σας αποδείξω ότι γίνεται. Ιδίοις όμμασι
Έθιξα στην Σαντορίνη και τη Νάξο τα ζητήματα του Πολιτισμού, των ΑΜΕΑ και του Πρωτογενή τομέα… είναι ατελείωτη η θεματολογία που πρέπει να βελτιωθεί στην χώρα μας. Σήμερα όμως ήρθε μια μέρα κρίσης και όπως μάλλον καταλάβατε από την εισαγωγή, σήμερα θα μιλήσω για την Υγεία.
Ωραίος ο τουρισμός, καλή κι η εργασία αλλά πρέπει κάπως να ζήσουμε κιόλας, εκτός αν θεωρούμαστε αθάνατες σωματικά οντότητες, αδιάβλητες και χωρίς να χρειαζόμαστε ιατρική φροντίδα… δηλαδή να είμαστε ρομπότ. Εγώ προσωπικά δεν είχα αναπτύξει σαν άνθρωπος κανέναν μηχανισμό για να αποτινάξω τον θαυμασμό της ιατρικής επιστήμης πάνω μου. Δε με άφηνε, έτσι γινόμουν το πιο μικρό πειραματόζωο μεγάλων ιδεών τους. Φαντάζομαι κι εσείς έχετε παρόμοιες εμπειρίες… οπότε εφόσον δεν έχουμε μηχανισμό απόκρουσης ασθενειών τότε ρομπότ δεν είμαστε άρα χρειαζόμαστε Σύστημα Υγείας. Δε με φτάνει ο χρόνος για να πλέξουμε το κουβάρι της υγείας. Συστήματα απορρίμματα από παλαιολιθικές εποχές που δικαιολογούνταν λόγω των σπηλαίων, πυρκαγιά στις ηθικές αξίες, παράδεισος των ρουσφετιών, για να χειρουργηθεί το σώμα σου πρέπει να χειρουργηθεί και η οικογενειακή σου περιουσία, ο αγροτικός γιατρός δεν έχει την υποστήριξη και καθοδήγηση σε νησιά των Κυκλάδων παρά μόνος του αναλαμβάνει το κόστος της ευθύνης του, πολιτικές εναλλαγές στην διακομιδή ασθενών, άνθρωποι χάνονται πριν καν μπουν σε μονάδα νοσοκομείου, άνθρωποι περιμένουν όλο το βράδυ μια σωτηρία έναν Πήτερ Παν να τους χτυπήσει την πόρτα να μεταφερθεί σε νοσοκομείο, εκτός αν πιστεύουν ότι έχουμε ανακαλύψει τον διακτινισμό ή βλέπαμε πολύ Χάρι Πότερ μικροί και πιστεύουν ότι όλοι μας έχουμε κι από μια ιπτάμενη σκούπα για να μεταφερόμαστε στα νοσοκομεία. Η υποστελέχωση είναι καραμέλα που είναι κάτω από την γλώσσα όλων μας, αλλά είναι μεγάλη η διαδρομή να φύγει από την γλώσσα και να γίνει πράξη στελέχωσης. Σταδιακή ιδιωτικοποίηση μεγαλώνει το φορτίο της παρακμής της δημόσιας υγείας. Ο νομός Κυκλάδων αποτελεί τον μόνο νομό που δεν έχει τριτοβάθμιο νοσοκομείο… παραλληλόγραμμα κουτιά χωρίς δυνατότητες για την ίαση ασθενών τα ονομάζουμε κέντρα υγείας, πολυδύναμα περιφερικά ιατρεία, νοσοκομεία. Κι εμείς πεθαίνουμε… σιγοφεύγει η ανάσα μας, ακριβαίνει η ελπίδα μας, καταρρακώνεται το αίσθημα μας, υποστελεχώνεται η Υγεία και σαπίζει το ΕΣΥ…
Δείτε με είναι δυνατόν να μην κραυγάσω για λύσεις για την δημόσια υγεία; εκείνη που για χρόνια αποδομείται γύρω μου, για χρόνια κατασπαράζει το ίδιο μου το σώμα, λιγοστεύει με τις αβλεψίες της την ίδια μου την ύπαρξη… και μου λες αντέχεις; μετά βίας… και μου λες τι κάνουμε εδώ στις Κυκλάδες, πως σώζουμε την κατάσταση; Να συσταθεί ένα συντονιστικό όργανο υγείας, για την παρακολούθηση και συντονισμό των 3 νοσοκομείων, των κέντρων υγείας και περιφερειακών ιατρείων στις Κυκλάδες. Να στελεχωθούν με ιατρικό και επικουρικό προσωπικό τα ΚΥ, τα ΠΠΙ και τα Νοσοκομεία. Να γίνει εξασφάλιση αγροτικών ιατρών εγκαίρως και όχι παραμονές καλοκαιριού. Να υποστηριχτεί κυκλικός σχεδιασμός τριών δρομολογίων γύρω από τα τρία νοσοκομεία του νομού η ανά επαρχείο, έτσι ώστε μέσα σε μια μέρα ο κάτοικος των γύρω νησιών, να μπορεί να επισκεφτεί το πλησιέστερο νοσοκομείο και να επιστρέψει στον τόπο κατοικίας του. Δηλαδή το μεταφορικό ισοδύναμο να εφαρμοστεί και στις ενδοκυκλαδικές μετακινήσεις για λόγους υγείας καθώς επίσης στις διακομιδές του ΕΚΑΒ, που γίνονται με τα πλοία της γραμμής. Το ΕΚΑΒ να λαμβάνει υπόψιν του την κρίση του γιατρού στο νησί που αντιμετωπίζει την κατάσταση. Η απόφαση να εξαρτάται από το γιατρό στο νησί που τον εξέτασε και όχι από το γιατρό από απόσταση. Η ανταπόκριση του ΕΚΑΒ πρέπει να συνυπολογίζει αυτούς τους παράγοντες και να ανταποκρίνεται άμεσα. Πρέπει να καταλάβουν πια ότι παίζουν με τις ζωές μας και το ΕΚΑΒ αξιολογεί αν και ποιά αεροδιακομιδή θα καλύψει. Αυτό σημαίνει ότι κρίνει χωρίς την ισχυρή διατύπωση του εκάστοτε γιατρού στο συμβάν. Δηλαδή το ΕΚΑΒ σε ρόλο Ατροπού. Αν είναι τουλάχιστον πριν το αποφασίζουν ας μας το λένε να κάνουμε τις τρεις ευχές μας στο πηγάδι των ευχών για να γίνει η διαμετακομιδη μας ασφαλώς. Να χρησιμοποιείται και ακόμα πιο ενεργά το λιμενικό στην χρήση των πλωτών σκαφών, απελευθερώνοντας τον φόρτο από τις αεροδιακομιδες, θα προσφέρει αίσθημα ασφάλειας στους νησιώτες, ενώ θα εξοικονομήσει πόρους. Σας πιάνει ένας σοβαρός πόνος, πέφτετε έχετε ατύχημα αλλά είστε άνεργοι, είστε οικονομικά με στενότητα σκοπός είναι να μην ταλαιπωρηθείτε να γίνεται κάλυψη του εισιτηρίου του ασθενούς, του συνοδού του και του γιατρού από το ΕΚΑΒ, όπως ισχύει για κάθε μετακίνηση στην στεριανή Ελλάδα
Κι αν δεν γνωρίζει ο ένας γιατρός σας τι ποιεί ο άλλος γιατρός σας, και σας στέλνει σπίτι σας μέχρι να βρείτε πίσω στα ντουλάπια σας τις εξετάσεις και τις ακτινογραφίες σας ενώ εσείς σφαδάζετε από πόνο, μαντέψτε και για αυτό υπάρχει λύση να υλοποιηθεί ο ηλεκτρονικός φάκελος ασθενών. Μην μου πείτε μόνο πως η κυβέρνηση κωλύεται γιατί δεν υπάρχουν λεφτά, τότε γιατί απλά δεν δίνεται από την κυβέρνηση η δυνατότητα αξιοποίησης εξοπλισμού που προέρχεται από δωρεές;
Καθυστερούν οι προσλήψεις στα νοσοκομεία; μέχρι τότε οι διοικήσεις των νοσοκομείων να εντείνουν την εξωστρέφεια τους προς τα υπόλοιπα νησιά, οργανώνοντας επισκέψεις βασικών ιατρικών ειδικοτήτων σε τακτά χρονικά διαστήματα σε συνεργασία με το λιμενικό σώμα. Με δεδομένες τις πολύ μικρές αποστάσεις ανάμεσα στα νησιά μια τέτοια πρόταση είναι ρεαλιστική και θα έχει πραγματική και συμβολική αξία για τους κατοίκους των μικρότερων νησιών. Όπως και να χει είναι δέσμευση και οι προσλήψεις και η αύξηση των μισθών των γιατρών, εισαγωγικός μισθός 2.000 € καθαρά στους γιατρούς, νέα δέσμη κινήτρων (εργασιακών, οικονομικών, κοινωνικών, εκπαιδευτικών καθώς και επιστημονικής εξέλιξης) για την προσέλκυση ιατρικού δυναμικού στο ΕΣΥ, με ειδική μέριμνα για τις δυσπρόσιτες-νησιώτικες περιοχές, αλλά και για τις ειδικότητες σε έλλειψη και τα “άγονα” τμήματα-κλινικές σε όλη τη χώρα. Να δοθεί εμφανώς και η υποστήριξη της ψυχικής υγείας στα νησιά μας. Οι γιατροί πρέπει να είναι μόνιμο προσωπικό και όχι να έρχονται μια φορά ανά τακτά διαστήματα λες και μας έχουν εξορισμένους ή λες κι εκείνοι έρχονται να ελέγξουν αν τα πειραματόζωα τους ζουν…
Και θα μου πεις αυτά τα ακούω 30 καλοκαιριά και χειμώνες, αλλά που θα μείνουν; να επιλυθεί επιτέλους η μάστιγα του προβλήματος της στέγασης του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού πρωτίστως στα “ακριβά” νησιά αλλά και στα υπόλοιπα όπου το πρόβλημα της στέγης αποκτά ολοένα και πιο πιεστικό χαρακτήρα με νομοθετικές παρεμβάσεις παροχής κινήτρων, φοροαπαλλαγές εκμισθωτών και αξιοποίηση ακίνητων του υπουργείου υγείας η άλλων δημοσίων φορέων. Είναι σπουδαία παράλειψη να μην πω για τα ΑΜΕΑ. Έχει αναρωτηθεί κανείς από σας που πάνε τα άτομα ΑΜΕΑ που είτε έχουν νοητική υστέρηση είτε δεν είναι αυτόνομα όταν πεθάνουν συγγενικά τους πρόσωπα; αν πιστεύει κάποιος ότι τα μαζεύει η Τίνκερμπελ για να τα οδηγήσει στην χώρα του ΠΟΤΕ πέφτει πολύ κοντά μαντεύει καλά όντως δεν υπάρχουν δομές, όντως είμαστε η χωρα του ΠΟΤΕ για αυτά τα παιδιά όχι υπό την καλή βεβαία έννοια του παραμυθιού. Είναι μεγίστη ανάγκη υποστήριξης των ΑΜΕΑ από δομές όταν φύγουν από την ζωή τα συγγενικά τους πρόσωπα. Επειδή ο κάπτεν Χουκ έχει καταλάβει το βασίλειο μας και η Τίνκερμπελ και όλες εκείνες οι ανθρώπινες ψυχές κινδυνεύουν κάθε μέρα και ζουν από θαύμα, ζουν από το «πάμε και όπου βγει» νομίζω όλοι ξέρουμε πλέον που βγαίνει. Αφήστε να κατασπαραχθεί το μοντέλο υγείας που λειτουργεί σήμερα και ελάτε να φτιάξουμε μαζί καινούριο ΕΣΥ για να σωθεί η υγεία, για να διαφυλαχτεί η ασφάλεια, για να ζήσεις εν τέλει εσύ. Κάποτε έλεγα γελώντας με αυτό το ΕΣΥ παρά τα όσα μου προκάλεσε και που ζω ακόμα είναι θαύμα . Πια δεν γελώ με αυτό το αστείο γιατί βλέπω γύρω μου ψυχές σαν κι εμένα, κορμιά ταλαιπωρημένα να παλεύουν να κοιτάξουν ψηλά στο ΕΣΥ τους. Πια δεν γελώ με αυτό το αστείο.
Τότε ενώ σκουντουφλούσα και έπεφτα σε κάθε πεζοδρόμιο, που ένιωθα αστάθεια, σηκωνόμουν και προσπαθούσα να κοιτάξω ψηλά. Τώρα ενώ ακόμα σκουντουφλώ ψηλά κοιτώ για όλους εκείνους που σκουντουφλάνε και δεν μπορούν να σηκωθούν. Έχουμε όλοι στην καρδιά μας δυο ζευγάρια ματάκια να μας παρακαλάνε να φτιάξουμε κάτι καλύτερο για αυτά. Κοιτάμε ψηλά γιατί μπορεί να γίνει. Γιατί είναι εφικτό. Ψηλά κοιτάμε γιατί μπορούμε να εξυγιάνουμε την χώρα του ΠΟΤΕ τους. Ψηλά κοιτάμε για όλους εκείνους που μας έπεισαν πως είναι ανέφικτο. Ψηλά κοιτάμε και δρούμε για αυτά τα ζευγάρια ματάκια. Ψηλά κοιτάμε και δρούμε για δικαιοσύνη και στην υγεία τι λέτε; Κοιτάμε ψηλά μαζί; Δρούμε μαζί;
Θαλλελαία (Θάλεια) ΚΑΡΑΜΟΛΕΓΚΟΥ
ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ